Θεωρία: Όλα τα ουδέτερα ουσιαστικά σε -ι κατεβάζουν τον τόνο στην τελευταία συλλαβή στη γενική στον ενικό και στον πληθυντικό αριθµό (π.χ. το παιδί – του παιδιού). Τα ουδέτερα ουσιαστικά σε -ι που έχουν φωνήεν πριν από την κατάληξη παίρνουν το σύμφωνο γ πριν από το ι σε όλες τις πτώσεις που δε τελειώνουν σε -ι (π.χ. το τσάι – του τσαγιού). Τα ουδέτερα ουσιαστικά που είναι υποκοριστικά και έχουν κατάληξη -άκι και -ούλι δε σχηματίζουν γενική στον ενικό και στον πληθυντικό αριθμό (π.χ. το σκυλάκι).