Θεωρία: Τα ουδέτερα ουσιαστικά σε -ο που τονίζονται στην τρίτη συλλαβή από το τέλος (προπαραλήγουσα) κατεβάζουν τον τόνο µία θέση στη γενική του ενικού και του πληθυντικού αριθμού (π.χ. το μάρμαρο – του μαρμάρου), εκτός αν είναι σύνθετες λέξεις (π.χ. το λυκόσκυλο – του λυκόσκυλου).